Saturday, April 30, 2011

1. maj 2011

Danmark for folket.


-troels ravn-

Jeg har i år givet min 1. maj tale en titel: Danmark for folket

Danmark for folket
det klinger og gror
det er de stærke
de sejrende ord.

Plads for os alle ved samfundets bord
Danmark for folket.

Hvorfor står jeg nu og citerer fra det første vers i Oskar Hansens gamle arbejdersang fra 1934? (Som jeg i øvrigt også gjorde 1. maj 2009) Det gør jeg fordi ordene: Danmark for folket, plads for alle, plads for alle der vil, sætter tankerne i gang i forhold til, at det danske samfund altså på mange områder er under opbrud og forandring – og det i en retning jeg ikke bryder mig om.

1. maj er en festdag, hvor vi hylder arbejderbevægelsen og de historiske arbejdskampe. 1. maj er et symbol på fællesskab og solidaritet.

Og der er mere at kæmpe for end nogensinde. Efter 10 år med en borgerlig regering i Danmark og med Fogh og Løkke i spidsen for en politik, hvor det gælder om at rage til sig, skabe ulighed og begunstige de allerrigeste mennesker i samfundet med endnu flere penge – ja, så er fællesskabet, solidariteten, retfærdigheden og den rettidige omhu og omsorg for andre mennesker, vi danskere ellers almindeligvis har næret for hinanden ved at gå fløjten.

Vi ved jo godt, politik i høj grad handler om, hvordan vi fordeler de rigdomme, vi alle sammen er med til at skabe i det her samfund. Og vi ønsker en retfærdig fordelingspolitik, vi vil ikke et skævt Danmark.



Jeg vil kæmpe for et samfund, hvor fællesskab, solidaritet og retfærdighed er bærende værdier.

De mennesker, jeg har mødt på min vej, vil gerne leve en god tilværelse og bidrage til fællesskabet. Alle mennesker har nogle evner, færdigheder og kundskaber, som skal bringes i spil og udleves til glæde for det enkelte menneske og samfundet. 

I Danmark har vi en fællesskabsfølelse - folk må ikke gå til bunds, og fællesskabet sørger for, at alle får en uddannelse og har en ordentlig sundhedstilstand. Til gengæld er der inden for det fællesskab masser af plads til gode enkeltpræstationer. Det er derfor, vi er kommet så langt som samfund.

Men, kynismen og egoismen hærger på 10. år i Danmark.
Hvad er det konkret, jeg tænker på? Jo, jeg tænker på den stigende fattigdom, børnefamilier, der smides ud af deres lejligheder, et sundhedsvæsen, hvor vi svigter de svageste og mest sårbare patienter, en kynisk spekulation i stigende ledighedstal, og en total passivitet ift. finanskrisen og dens følger for helt almindelige mennesker.

For mig er det vigtigt, at vi har et velfærdssamfund, der fungerer – at hjemmehjælperen kommer hver gang, at børnene har en dygtig og glad klasselærer.
Det kræver, at vi satser på de bedste uddannelser til vores unge, således vi kan skabe nye jobs, når de gamle forsvinder.
Hvis ikke du investerer i et godt samfund i dag, har du ikke et godt samfund i morgen.

Velfærd handler for mig ikke om, at alle skal have det samme, men det handler om, at alle har ret til et anstændigt liv!
Siden 2001 har de 10% af danskerne med de laveste indkomster fået 2.200 kr. mere til forbrug – samtidig med, at de 10%, som har de højeste indkomster har fået 60.000 kr. til yderligere forbrug

Starthjælp, loft over kontanthjælpen, 300-timers reglen, halvering af dagpengeperioden og begrænset adgang til sygedagpenge efter 52 uger sygdom, er med til at gøre mennesker fattige.


Vi skal have uddannelse og beskæftigelse til alle.

Uddannelse og beskæftigelse til alle er derimod med til at sikre mere lighed i samfundet, men arbejdsløsheden stiger mest for de yngste på arbejdsmarkedet, og mere end hver fjerde af landets praktikpladser er forsvundet

4.500 unge mangler en praktikplads, så de kan reelt ikke blive færdige med deres uddannelse.
Halvdelen af alle, der bliver uddannet som murer eller tømrer går ud til arbejdsløshed.
Og færre unge får en uddannelse i dag, end da den borgerlige regering og Lars Løkke kom til i 2001.
Og 60 pct. flere unge er på dagpenge og kontanthjælp siden juni sidste år. Det er dystre tal, som trækker i en helt gal retning.

Socialdemokraterne har fremlagt en vækstplan

I Socialdemokratiet har vi fremlagt en stor og effektiv vækstplan. Det er en vækstplan, der vil skabe 42.000 nye arbejdspladser i Danmark.
Masser af skoler og daginstitutioner – også i Billund og Vejen kommuner, trænger til at blive renoveret. I stedet for at lade institutioner stå og forfalde vil vi skabe arbejdspladser ved at komme i gang med at skifte vinduer og lappe tag – og få sat  ordentlige toiletter op.

På den skole jeg arbejder, havde vi besøg af kommunens mand, som står for renovering og istandsættelse. 3 millioner kr. er hans budget. Fint, tænkte jeg, det kan vi få en del for på vores skole. Bare synd, at de 3 mio. skal række til alle kommunens skoler, børnehaver og ældrecentre. Vi har et stort efterslæb på området – kommunalt og på landsplan.

Mange af vores sygehuse trænger til en kærlig hånd – også her vil vi gå i gang med arbejdet nu, i stedet for at vente yderligere fem eller ti år.
Vi vil renovere vores nedslidte veje og jernbaner – det er på høje tid, og der er masser af job i arbejdet med at rette op på nedslidningen.
Og vi vil tilbyde ledige langt bedre mulighed for at få en ordentlig efteruddannelse – i vidt omfang på fuld dagpengesats.
Og så vil vi investere i grøn teknologi for at skabe fremtidige arbejdspladser

Socialdemokraterne har modet og visionerne til at genskabe et samfund, hvor Danmark på ny iklæder sig den gule førertrøje indenfor uddannelse, forskning og erhvervsudvikling.

Den borgerlige regering har forspildt muligheden for at fremtidssikre vores samfund. Et helt årti, med en uhørt gunstig samfundsøkonomi, blev ødslet væk. Milliarder af kroner blev brugt på uproduktive skattelettelser til de økonomisk bedst stillede mennesker i samfundet, og nu hvor kassen er tom, er regeringens eneste bud nulvækst og nedskæringer. Dermed bliver det de ledige, de ældre og børnene, som kommer til at betale regningen for en helt og aldeles uansvarlig borgerlig økonomisk politik.

2020.
Nu gælder det. Fremtidens økonomiske plan for Danmark – skal vi spare eller investere?

Regeringens udspil til afskaffelse af efterlønnen og forringelse af folkepensionen er ikke en reformplan for Danmark. Planen er derimod et skråplan for Danmark. Danmark har i stedet brug for vækst og flere arbejdspladser her og nu. Der er brug for, at vi alle arbejder og bidrager mere, så vi kan forny og udvikle vores velfærd.
Regeringens forslag om forringelser af folkepensionen og afskaffelse af efterlønnen skal skabe penge til nye store skattelettelser. Det betyder, ingen vækst her og nu, men udsigt til fortsat smalkost for velfærden til børn, ældre og syge.

Uanset navn på partiet eller farven på den politiske blok, så står vi i Danmark over for en afgørende politisk udfordring. Pengene skal passe i statens husholdning, og hvert år frem mod år 2020 skal der findes 47 milliarder kroner, for at få et budget i balance. Hvilken vej skal vi så gå?

Benhårde forudsætninger
2020-planens forudsætninger bør bringe sveden frem på overlæben hos alle politikere.
I Danmark forudsættes det således, at vi kommer over finanskrisen og tilbage til normalvækst inden 2015.
Sker det ikke, er de 47 milliarder slet ikke nok.

For mig er der kun én vej, væksten skal op i gear, og der skal skabes nye arbejdspladser. Den offentlige sektor skal drives bedre og uden unødig bureaukrati – selv om det bliver en svær opgave. Den offentlige sektor skal eksempelvis ikke tvinges til at bruge tusinde vis af arbejdstimer på udlicitering og privatisering. Bankerne og de multinationale selskaber kommer til at betale mere i skat, så vi kan investere i uddannelse. Usunde fødevarer og cigaretter bliver dyrere, så vi kan styrke vores sygehuse og sundhedsvæsen. Det er vejen til at få Danmark og velfærden tilbage på sporet.

Nye skattelettelser på vej

Og nye skattelettelser er altså ikke en farbar vej at gå.
Det er den samme gamle historie:
Tre gange tidligere har den borgerlige regering givet skattelettelser.
Alligevel skal vi nu i forbindelse med regeringens 2020-plan gennem statsministerens sædvanlige afvisning af, at regeringen vil gennemføre skattelettelser.
Skattelettelserne har været ufinansierede og dermed slået et stort hul i kassen, som er en medvirkende årsag til den økonomiske suppedas, vi står i.
Og ikke nok med det: Skattelettelserne har været skævt fordelt. Lur mig derfor: Der kommer på et tidspunkt flere skattelettelser til de bedst stillede.
Det stiller danskerne over for endnu et klart valg - skal efterlønnen afskaffes og folkepensionen forringes, så de rigeste danskere kan få nye store skattelettelser. Jeg siger nej.

Skal vi dø med arbejdstøjet på?

Er det rimeligt, at et menneske, som er nedslidt efter et langt liv på arbejdsmarkedet, i fremtiden skal henvises til en førtidspension eller en såkaldt seniorpension? Jeg siger nej.

Det gør ondt at høre Lars Løkke tale om solidaritet. Det er de borgerlige, der har soldet flere års økonomisk medvind op, givet skattelettelser til de bedst lønnede, og set passivt til mens Danmark har mistet 200.000 private arbejdspladser og masser af produktivitet. - det skriger til himlen at tale om lettelser i topskatten!

Det er et privilegium, at vi gennemsnitligt lever længere i dag end tidligere, men det er vel ikke meningen, vi skal dø med arbejdstøjet på!!

Det er dem, som er uden skyld i den økonomiske krise, som nu skal bære byrden. Blot fordi regeringen ikke har magtet at styre den økonomiske politik. Det er de arbejdsløse, børnefamilierne, efterlønnere og pensionister, som skal betale gælden. Det er ikke retfærdig fordelingspolitik – og der er en anden vej.

Kender du din pensionsalder:

53-årig renovationsarbejder.
En 53-årig renovationsarbejder med fødselsdag i november og som er tilmeldt efterlønsordningen, ville med de gældende regler kunne gå på efterløn som 60-årig. Med regeringens reform må han vente 4 år med efterlønnen til han bliver 64 år og folkepensionen til han bliver 67 år.

48-årig pædagog
En 48-årig pædagog med fødselsdag i juni og som er tilmeldt efterlønsordningen, ville med de gældende regler kunne gå på efterløn som 62-årig. Med regeringens reform må hun vente 3 år med efterlønnen til hun bliver 65 år.

40-årig rengøringsassistent
En 40-årig rengøringsassistent med fødselsdag i december og som er tilmeldt efterlønsordningen, ville med de gældende regler kunne gå på efterløn som 65-årig. Med regeringens reform må han undvære efterlønnen og blive ved med at arbejde til han kan få folkepension som 70-årig.

21-årig maler
En 21-årig maler ville med de gældende regler kunne gå på efterløn som 67-årig. Med regeringens reform må hun undvære efterlønnen og blive ved med at arbejde til hun kan få folkepension som 72-årig.

Menneskers fortællinger skaber den virkelighed, vi lever i

Det er menneskers fortællinger, der skaber den virkelighed, vi lever i. Jeg møder mange mennesker, der er bekymrede og som lider under det borgerlige regime.

Jeg møder de unge tømrer- og murersvende, som efter endt uddannelse ikke kan finde et stykke arbejde, jeg møder den fortvivlede mand, der stopper mig på gaden og fortæller mig om hustruen derhjemme, der går som langtidsledig kontorassistent, og for hvem udstødelse fra arbejdsmarkedet og tab af forsørgelsesgrundlag efter 2 år på dagpenge, snart kan blive virkelighed.

Nye beregninger fra A-kassernes Samvirke og Arbejderbevægelses Erhvervsråd viser i øvrigt, at 17.000 ledige i dag ville have mistet dagpengene, hvis dagpengeforringelserne havde været fuldt indfaset. Det er omkring fem gange flere end regeringen beregnede i forbindelse med lovarbejdet i sommeren 2010, hvor de vurderede, at 2.000 til 4.000 personer ville miste dagpengene - og rigtig mange af de 17.000 ledige ville ikke engang kunne få kontanthjælp. For mange ville det utvivlsomt have medført , at de måtte gå fra hus og hjem.

Jeg får et brev fra den unge kvinde, der beretter om et helt igennem mislykket og urimeligt aktiveringskursus gennem JobDk. Et forløb, hvor hun spilder sin tid, behandles nedværdigende, føler afmagt og mister sit håb og drøm om ordentlig opkvalificering og nyt job – jeg føler mig syltet og ydmyget, slutter hun sit brev.

Der er heldigvis også gode historier. Forleden var jeg sammen med Karina Lorentzen
På virksomhedsbesøg hos 3Top i Føvling. Virksomheden beskæftiger 120 medarbejdere og laver kvalitetsvinduer og –døre. Vi så en produktion, hvor der virkeligt bliver kælet for detaljerne, da meget er manuelt arbejde. Og vi fik en snak om, hvordan man klarer en finanskrise og udfordringerne med at fastholde medarbejderstaben.
Vi var imponerede:
- Man har benyttet en nedgangstid til at sende 18 medarbejdere i uddannelse som produktionsassistenter. Det er godt for medarbejderne, som kan bevare deres beskæftigelse, mens ordrebogen er lidt tam, og det er godt for virksomheden, som får en mere effektiv og fleksibel medarbejderstab, der kan ruste virksomheden i konkurrencen med andre producenter. 3Top er et skoleeksempel på en virksomhed, som prøver at finde en måde til at fastholde medarbejderne og påtage sig et socialt ansvar.

Har alle ret til alle sociale ydelser?

Men det er desværre et faktum, at det er de triste historier, der er i overtal. Bl.a. er det særdeles bekymrende, at der siden 2001 er kommet langt flere relativt fattige mennesker i Danmark.
Bag begrebet fattigdom gemmer der sig fortællinger om helt almindelige mennesker som kunne være du og jeg.

Danmark er et af verdens rigeste samfund, og det forekommer derfor meningsløst at tale om fattigdom i vores land. Desværre er fattigdom et stigende problem i Danmark, og bekæmpelse af fattigdom bør være et tema, som står øverst på den politiske dagsorden.

Fattigdommen har mange ansigter. Nogle mennesker rammes kortvarigt og måske lige nu af den aktuelle krise. Andre lever med fattigdommen i måneder og år. Og så bliver konsekvenserne tydelige. Tandlægebesøg og medicin er der ikke råd til, måske bliver man smidt ud af sin lejlighed på grund af huslejerestance, børnefødselsdage sorteres fra og både krop og sjæl begynder at tage skade af marginalisering og stigmatisering.

At bekæmpe fattigdom må altid være en af vores vigtigste opgaver som samfund.

Arbejderbevægelsens Erhvervsråd regner med at omkring 50.000 børn kan betegnes som fattige.
Der er børn, der oplever fraværet af ordentlig mad, at fogeden ringer på døren og sætter familien på gaden. Det er børn der ikke får lov til at gå til fritidsaktiviteter og leve det liv deres jævnaldrende lever. Og det er især børn der mærker den nedslidning af deres forældre, som langvarig fattigdom betyder.
Vi bliver derfor nødt til aktivt at bekæmpe fattigdommen.
Alle borgere skal have en anstændig levefod.

Fattigdommen er et fælles ansvar. Og alle os med vores på det tørre er lige netop ikke ligeglade! Det ligger dybt forankret i den danske folkesjæl, at vores samfund skal være et godt sted at leve – eller som Grundtvig sagde det; ”Og da har i rigdom vi drevet det vidt – når få har for meget, og færre for lidt”.

Sundhed:

Et andet emne, der skaber bekymring hos mig er sundhedsområdet.

Vi har skabt et A-hold og et B-hold i Danmark: Dem, der har råd til private forsikringer, og dem, der ikke har.
Faren, der kommer til op til lægen med sin søn, der skal opereres i armen, må gå bag i køen, fordi han ikke har en privat forsikring. Det er ikke USA – det er virkeligheden i Danmark anno 2011.

Ventelisterne til sygehusene er i mange tilfælde lige så lange i dag som i 2001.
Lars Løkke har gennem syv år givet privathospitalerne næsten 900 millioner kroner i overpris. Det har han ikke gjort for patienternes skyld – det har han gjort for at privathospitalerne kunne tjene flere penge.
Det er 900 millioner kroner, der fx i stedet kunne have været brugt på 35.000 operationer for brystkræft. I stedet valgte Løkke altså at bruge dem på højere løn til overlægerne på privathospitalerne.

Vi skylder danskerne at sige ligeud, at det altid vil være dyrt at drive sundhedsvæsen. Forskellen på de borgerlige og os er, at vi vil bruge skatteborgernes penge på at behandle danskerne – de har brugt pengene på at forgylde privathospitalerne.

Socialdemokraterne vil skabe et 1. klasses sundhedsvæsen for alle i Danmark. Vi vil ikke acceptere, at det er pengepungen, der afgør, hvor hurtigt man bliver behandlet.

Vi vil stoppe overbetalingen til privathospitalerne, og vi vil afskaffe skattefradraget til dem, der tegner private forsikringer. Vi vil behandle borgerne i stedet for at forgylde privathospitalerne, og vi vil lade de patienter, med størst behov, komme forrest i køen.

Afslutning

Der er således meget at kæmpe for 1. maj, og den politiske kamp for retfærdighed slutter aldrig.

Vi står midt i Danmarkshistoriens længste valgkamp – og om lidt er det alvor, tiden er ved at løbe ud for Løkke, og snart kan han ikke trække den længere. Først og fremmest må vi fortælle om vores idéer og planer for vores samfund – skabe begejstring omkring vores politik. Vi skal også holde fast i ved, at det er VKO, der gennem ti års fast blokpolitik har sløset opsvinget væk og erstattet sund økonomisk fornuft med tomme værdipolitiske kalorier.

Det må ikke lykkes regeringen – to minutter i tolv – at få det til at se ud som om, at den i sine sidste måneder er blevet økonomisk ansvarlig. Så sent som i nytårstalen var afskaffelse af efterlønnen det eneste saliggørende. Nu går det også fint uden. Hokuspokus: Løkke lægger æg.

Vi må ud af den politiske blindgyde, vi er havnet i.
Danmark. VKO-regeringens politik efterlader landet i en sørgelig forfatning, mener dagens kronikør. - Foto: PETER HOVE OLESEN (arkivfoto)
Danmark er under VKO blevet fattigere, dummere og mindre fri.
Det er nu, det gælder, hvis Danmark skal ud af den politiske og kulturelle blindgyde, vi er havnet i.

Samtidig er vi også blevet et land, der er blevet mere topstyret, mere centraliseret og mere paragrafbundet. Vi er kort sagt blevet fattigere, dummere og mindre fri, i de ti år den borgerlige regering og Dansk Folkeparti har siddet på magten.

På overfladen ser det måske ikke sådan ud. For går det ikke meget godt? Vi har jo hjemme i privaten fået råd til både fladskærme og udlandsrejser. Men pengene til det private forbrug er taget fra fællesskaber – det vil sige børnehaverne, folkeskolen, hospitalerne, de videregående uddannelser, lokalbibliotekerne og plejehjemmene betaler for gildet.

Endnu er det for tidligt at sige om vi rent faktisk får en ny regering efter næste valg.
Men det skal vi. For Danmark kan ikke leve med endnu en periode med en borgerlig regering. Derfor er det nu, at vi skal tage vores ansvar på os og træde i karakter der, hvor vi bor, arbejder og lever vores liv. På arbejdspladserne, på uddannelsesinstitutionerne, i foreningerne, i lokalområdet


Tak fordi I gav mig taletid i dag, tak fordi I gad lytte. Uanset om 1. maj falder på en søndag, ja, så markerer vi sgu 1. maj, og vi mødes 1. maj. Tak for den opbakning jeg møder ved valgene og rundt omkring i dagligdagen ved de politiske møder. Jeg vil som byrådsmedlem i Vejen Kommune og som folketingskandidat i Billund og Vejen kommuner arbejde målrettet og med fuld skrue frem mod, at vi kan få et regeringsskifte og et nyt politisk flertal  ved næste valg – og jeg håber, I vil være med. Tak for ordet.

Wednesday, April 27, 2011


தலித் பெளத்தப் பெண்ணியம்  

-உமா தேவி -

தலித் சமூக விடுதலைச் சூழல் இயக்கங்களிலும் இலக்கியங்களிலும் பெண்ணியம் குறித்தப் பார்வையிலும் தன்னுடைய கூர்மையினை இழந்து கொண்டே வருகிறது எனலாம். பண்டிதர் அயோத்திதாசர், டாக்டர் அம்பேத்கர் காலத்தைத் தொடக்கமாக வைத்தால், தற்போது நான்காம் கட்ட தலித் விடுதலை அரசியல் இயங்கிக் கொண்டு இருக்கிறது எனக் கணக்கிடலாம். பண்டிதர் அயோத்திதாசருடையக் காலம் தலித் விடுதலை அரசியலில் தீவிரமாகவும் அல்லது அடிப்படைவாதமாகவும் இயங்கியது என்றால், டாக்டர் அம்பேத்ர்களுடையக் காலக்கட்டத்தை தலித் விடுதலைச் சூழலின் அறிவியல் புர்வமான காலக்கட்டம் எனலாம். அதனைத் தொடர்ந்து இயங்கிய இயங்குகின்ற தலித் சமூகம், தன்னுடையத் தீவிரத்தையும் அறிவியல் புர்வமான பார்வையினையும் படிப்படியாக தன்னிலையில் இழந்து கொண்டே வருகிறது என்பதை வரலாற்றுப் பதிவுகள் உணர்த்துகின்றன. அதற்குக் காரணம் தலித் சமூக விடுதலைக்கு அடிப்படை காரணிகளான அக-புற கூறுகளாக விளங்கும் அம்பேத்கரிசத்தையும் தற்கால தலித் சமூகச் சூழலையும் உற்று நோக்காத்தேயாரும். ஜாதிய வன்கொடுமைகளும் தீண்டாமையும் இந்தியர் சமூகச் சூழலில் தலித் மக்கள் மீது திணிக்கப்படுவது இயல்பான வாழ்க்கைச் சூழலாக கருதப்பட்டக் காலத்தில், பெறப்பட்ட உரிமைகளின் அளவை, இனறைய மீச்சிறு விடுதலைச் சூழல் அளித்திட்ட உரிமைகள் மிஞ்சவில்லை என்பது எதார்த்தமாகி இருக்கிறது- இந்திய அரசு தன்னுடையத் தொடக்கக் காலத்தில் தலித் சமூகத்தைச் சர்ந்த தேசியத் தலைவரை நம்பியே இயங்க வேண்டி இருந்தது. ஆசியத் துணைக்கண்டத்தின் அரசியலமைப்பு டாகடர் அம்பேத்கரை இறைஞ்சியே பெற்றுக் கொண்டது என்பது வரலாறு உணர்த்தும் உண்மை.

ஆளுங்கட்சியான காங்கிரசு அரசு தன்னை எதிர்த்துத் தோற்றுப்போன, கட்சித் தலைவரான டாக்டர் அம்பேத்கரிடமே, இந்திய நாட்டின் உயிர் நாடியான இந்திய அரசியலமைபைபுச் சட்டத்தைக் கேட்டுப் பெற்றுக் கொண்டது என்பது, அக்கால தலித் சமூகத்தின் ஆளுமையையும் சுயமரியாதையையும் நமக்கு எடுத்தியம்புகிறது. ஆனால் இன்றைய தலித் அரசியலை ஆய்வு நோக்கில் காணும்போது நமக்கான பின்னடவை நாம் ஒப்புக்கொள்ள வேணடியுள்ளது. இதனை தமிழக தலித் அரசியலை விமர்சனப் பார்வையோடு அணுகும் போது புரிந்து கொள்ள முடியும். சுதந்திரமடையாத இந்திய தேசத்தின் முதுகெலும்பாக விளங்கிய காந்தி தலைமையிலான காங்கிரசை, ஒற்றைத் தலைவனாய் போராடி வென்ற டாக்டர் அம்பேத்கரை, தனது வழிகாட்டியாக்க கொண்டு இயங்கும் தமிழக தலித் இயக்கங்கள், டாக்டர் அம்பேத்கரின் எந்த பாதிப்பும் அற்ற, சமரச அரசியலையே நடத்திக்கொண்டு வருகின்றன. டாக்டர் அம்பேத்கருடைய நூற்றாண்டின் எழுச்சியால் இயக்கமான தலித் மக்களைக் கொண்டு, தமிழகம் முழுவதும் இருந்த பல புதிய-பழைய தலித் கட்சிகள் யாவும் மிகப்பெரிய கட்சிகளாக வளர்ச்சி அடைந்தன. அம்பேத்கருடைய நேர்மையும், அறிவும், தீவிரமும் அவருடைய மரணத்திற்குப் பிறகும் மக்களை ஒருங்கிணைக்கின்ற சக்தியாக, தற்காலத்தில் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. அதன் விளைவாலும் தனித்திறமையாலும் பெருங்கட்சிகளாக இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் தலித் சமூகமும் தலைவர்களும் இச்சமூகத்தை விடுதலையின் அடுத்தக் கட்டத்திற்குக் கொண்டுச் செல்ல முடியாமல் தவிக்கின்றனர். காரணம், எதிரிகளோடும் துரோகிகளோடும் போரிட்டு வெல்ல வேண்டிய சமூகநீதியானது “அரசியல் நிலைப்பாடு” என்ற பெயரில் எதிரிகளையும் துரோகத்தையும் நம்பிய, “சார்பு அரசியலை” மேற்கொள்வதாலேயே தன்னுடைய சமூக நீதியின் சாரம்சத்தை இழந்து கொண்டு வருகின்றன. மிகச் சரியான உதாரணமாக தலித் விடுதலைக்கு எதிராகவே கடிகத்தையும் கொள்கைகளையும் கொண்டுள்ள திராவிடக் கழகங்களை எரித்துப் போராட வேண்டியக் களப்போராளிகள், சமூக விடுதலையைப் பின்னுக்குத் தள்ளிவிட்டு, அரசியல் விடுதலைக்கு வித்திட்டுக் கொண்டு இருக்கினறார்கள். ஒரு சமூகத்தின் விடுதலை கல்வி, பொருளாதாரம், அதிகாதம், பண்பாட்டுக் கூறுகள் போன்றவற்றை உள்ளடக்கியதாக இருக்கின்றது என்கின்ற டாக்டர் அம்பேத்கரின் “சமூகப் புரிதல்“ தாக்கம் எதுவுமற்று அரசியல் விடுதலையை நோக்கியே அனைத்து தலித் இயக்கங்களும் இயங்கிக் கொண்டிருப்பது சமூக விடுதலைக்கும் பண்பாட்டு எழுச்சிக்கும் மிகப்பெரிய பின்னைடவையே உண்டாக்கும். உண்டாக்கி இருகிறது. அவற்றில் பண்பாட்டு எழுச்சிக்கு அடிப்படை வித்தாக இயங்கும் தலித் பெண் விடுதலைக் குறித்த எவ்வித்த் தீவிர நடவடிக்கையும் விவாதங்களும் எந்த தலித் இயங்கங்களிலும் இலக்கியங்களிலும் இல்லாதது தலித் பெண்ணியத்தை தேக்க நிலையில் வைத்துள்ளது. பெண்ணியம் குறித்த வரலாற்றுப் பார்வை தலித் அல்லாதவர்களுக்கும் தலித்துகளுக்கும் மிகமிக அவசியமாக இருக்கிறது. ஒவ்வொரு தேசமாகவும் சமூகமாகவும் இருநதாலும் பெண்கள் ஒவ்வொருவரும் தனித்துவமானவர்களே.

ஒரு பெண்ணுக்கும் இன்னொரு பெண்ணுக்குமான இடைவெளி மிக நீளும்போது நாட்டுக்கு நாடும் சூழலுக்கும் சூழலும் வேறுபடுவது இயற்கை. இன்னிலையில் ஒட்டுமொத்த பெண்களுக்குமான விடுதலையை ஒற்றை வார்த்தையான பெண்ணியத்திற்குள் அடக்குவதும் அதிகாரமும் வலிமையும் வார்த்தைகளையுமு உடைய பெண்கள், அதற்கான பிரச்சார பீரங்கிகளாக இயங்கி, ஆங்காங்கே பெண்ணியத் தலைவிகளாக அடையாளப்பமுத்திக் கொள்வது ஜாதியத் தீவிரத்தால்-ஜாதி இந்துப் பெண்களால் தலித் பெண்களின் அவலத்தை அல்லது அடையாளத்தை மறைக்கும்-மறுக்கும்-மறக்கும் அரசியல் சூழ்ச்சியாகக் கூட பெண்ணியத்தையும் பெண்ணியத் தத்துவத்தையும் கூறலாம். பெண்ணியம் என்பதை, மானுட விடுதலையின் பொதுத் தன்மையிலிருந்து பிரித்து அணுகுவதைப் போன்று பெண்ணியம் என்ற பொதுத் தன்மையிலிருந்து பிரித்து ஒடுக்குகின்ற ஆண்களுக்கு மட்டுமல்லாது கிராமங்களின் ஊர்களில் ஜாதியைக் கருக்கொண்டு இருக்கும் ஜாதி இந்துப் பெண்களுக்கு எதிராகப் பேசும் கூர்மையான அரசியலாக தலித் பெண்ணியத்தை அணுகலாம். இந்தியத் துணைக்கண்டத்தைப் பொறுத்தவரையில் தத்துவம் அல்லது கல்வி, பொருளாதாரம் போன்றவற்றின் பின்புலத்தோடு தலித் பெண்ணியத்தை பேசுவதினும் மிகப்பாதுகாப்பான களம் பண்பாட்டுப் பின்னணியோடு அல்லது சமயப் பின்னணியோடு பேசுவதாகும். இந்தியாவில் (தமிழகத்தில்) தலித்துகளும் தலித் பெண்களும் அனுபவிக்கும் - அனுபவித்தக் - கொடுமைகள் யாவும் இந்துமதப் பின்னணியில் நிகழ்ந்ததேயன்றி, கல்வி, பொருளாதாரத்தைச் சார்ந்ததாக அல்ல. ஒருக்கப்படுகின்ற ஒரு பெண்ணின் விடுதலை இங்கு, பௌத்தத் தத்துவத்தின் அடிப்படையில் முன் வைக்கும்போதே இந்து சனாதான ஒடுக்குமுறையை நடுங்க வைக்க முடியும்.

இங்கு அம்பேத்கர் முன்னெடுத்த விடுதலை நடவடிக்கையில் பௌத்த ஏற்பு இன்றளவிலும் தலைமையேற்றி இருப்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். ஆணாதிக்கத்தை விடவும் மிக வலிமையானது இந்துத்துவப் பண்பாடேயாகும். காரணம், ஆணாதிக்கம் இந்துத்துவப் பண்பாட்டின் விளைவே அன்றி அதுவொரு தனித்துவமோ அல்லது தத்துவமோ அல்ல. இதனை டாக்டர் அம்பேத்கர் இந்து சனாதானவாதிகள் குழந்தைத் திருமணத்தை. நடைமுறையில் வைத்திருந்ததன் காரணம் உட்சாதிகளுக்குள்ளேவான திருமணத்தைப் பாதுகாப்பதோடு ஜாதி மறுக்கும் கலப்புத் திருமணத்திற்கு எதிரானதாகவே கையாண்டனர் என்புகிறார். மறுமணத்தை இந்துக்கள் எதிர்ப்பதற்கும் காரணமும் ஜாதிவிட்டு ஜாதி திருமணம் செய்வதைத் தவிர்ப்பதற்காகவேயாகும். அதனை, நடைமுறைப்படுத்துவதற்காகவே உடன்கட்டை ஒறும் வழக்கம் அறிவிக்கப்படாத இந்துச் சட்டமாகவே இருந்தது எனகிறார்.

உட்சாதிகளுக்குள்ளே விதவை மறுமணத்தை எதிர்ப்பதற்கானக் காரணம் இந்துக்கள் தீண்டத்தகாதவர்களினும் கேவலமான தீண்டத்தகாதவர்களாக விதவைகளைக் கருதியது. அது இனறளவினும் சங்கர மடத்தின் சங்கராச்சாரியார் விதவைனளை நேருக்குநேர் பார்ப்பது இந்துப் புனிதத்திற்கு ஒற்படுத்தும் தீட்டு என்று கருதுவதிலிருந்து புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. மேலும், உள்நோக்கி ஆராய்ந்தால் பெண் பிறப்பு முன்ஜென்மப் பாவமாகவே இந்துத் தத்துவம் அறிவிக்கினறது. இதனை ஜாதியத்தின் அடையாளமாகப் புணூலை அணிகின்றப் பார்ப்பனர்கள் பெண்களுக்கான எவ்வித் அடையாளத்தையும் வழங்காத்திலிருந்துப் புரிந்துகொள்ள முடியும். இன்று நடைமுறைதிலிருந்து பெறப்பட்டதேயன்றி அது இந்துத் தத்துவத்தின் அடிப்படை அல்ல. தெய்வங்களின் கூட்டமாக இருக்கும் இந்துமதம் பெண் தெய்வங்களை மூன்றாந்தரமாக வைத்திருக்கிறது. இராமனை ஒழுக்கசீலனாக முன்னிறுத்தத் துடிக்கும் மதம் பெண்ணியம் குறித்த சமூக அறிவு சிறிதுமற்றே நகருகிறது. இந்து மதத்தில் இன்றளவில் உள்ள பெண் தெய்வங்கள் பௌத்த மதத்திலிருந்து கடன் வாங்கப்பட்டவையே, பெண்களை சமயத்துறவியாக்க்கூட அனுமதிக்காத இந்து மதம் பெண் தெய்வங்கிள எப்படி அனுமதிக்கும். பௌத்த பிக்குனிகளும் ஜைன துறவிகளும் பிற்காலத்தில் சமூகப்பணியின் முடிவில் குடிமக்களால் தெய்வங்களாக வணங்கப்பட்டனர். அத்தெய்வங்களே இன்று இந்து மதத்தை நிரப்பிக்கொண்டிருக்கின்றன. பெண்களை பாவ பிறப்பென்றும், சமயத்துறவியாவதற்கு தகுதி அற்றவர்கள் என்றும் வரையறுத்த இந்துமதத்தின் பெண்ணெதிர்ப்பு அரசியலைப் பெண்களே தலைமையேற்று நடத்தும் அளவிற்கு கொண்டு சென்றது என்ற டாக்டர் அம்பேத்கர் பெண்களுக்கான கல்வி, பொருளாதாரம், சமூக விடுதலை அவசியம் என்பதை உணர்ந்ததால் அதனை வெறும் கவிதையாகவோ அல்லது கட்டுரையாகவோ எழுதாமல் இந்து மசோதா திருத்தச் சட்டமாக இயற்றுகிறார். அதனை நடைமுறைப்படுத்தும் அதிகாரத்தில் இருந்த நேருவிடம் அதற்கான முன் நிபந்தனையோடே அச்சட்டத்தை எழுதினார். ஆனால் அன்றைய இந்து சனாதானவாதிகளின் தலைமையில் பெண்கள் கூட்டம் தமது விடுதலைச் சட்டத்தை தாமே எதிர்த்துப் போராடியதை வெறும் அரசியல் சூழலாகப் பார்க்க முடியாது. முழுக்க முழுக்க இந்து மதத்தின் பெண்ணொடுக்கு மறையாகவே அப்போராட்டம் அமைந்திருந்தது எனலாம். ஆக பெண் ஒடுக்குமுறை என்பது இந்து மதத்தின் அடிப்படையிலேயே உயிர்த்துக்கொண்டு இருப்பதால் பெண் விடுதலை என்பதை பௌத்தப் பண்பாட்டை முன் வைத்துப் பேவேண்டியுள்ளது. இந்துப் பண்பாட்டிற்கு எதிரான பௌத்தப் பண்பாட்டைப் பற்றிய எந்தவொரு அக்கறையும் அற்றுப் பேசப்படுகின்ற பெண்ணியம் ஜாதி இந்துத்துவத்தின் மீதான நம்பிக்கையையே அடையாளப்படுத்துகிறது. மார்க்சியத்தை பௌத்தத்தோடு ஒப்பிடும் டாக்டர் அம்பேத்கர் பௌத்தம் போன்ற சமத்துவத்தை முன் வைக்கும் மார்க்சியம் இந்தியச் சூழலிலுள்ள ஏற்றத்தாழ்வுகளுக்கு எதிரான பண்பாட்டு விஞ்ஞானத்தைப் புரிந்து கொள்ளாமல் வெறும் பொருளாதார மேம்பாட்டை நோக்கி நகர்வது மார்க்சியத்தின் குறையல்ல. மாறாக மார்க்சியவாதிகளின் குறையாகவே உள்ளது. இன்று பொதுவுடைமைவாதிகள் தம்மோடு பிணைந்துள்ள இந்து மதத்தை பிரித்தெடுக்காமல் இந்தியச் சூழலுக்கேற்ப மார்க்சியப் பாதையை வகுத்துக்கொள்ளாமல் மேலோட்டமாக ஜாதி எதிர்ப்பற்ற தீண்டாமை எதிர்பை பேசுவதைப் போன்றே பெண்ணியவாதிகளும் செயல்படுகின்றனர். ஆணாதிக்கத்தை எதிர்க்கும் பெண்ணியவாதகளுக்கு இந்து மத்த்தை எதிர்க்கும் திராணிகளற்றுப் போவார்களேயானால் நெஞ்சுப் பொறுக்குதில்லையே இந்த நிலைக்கெட்ட மாந்தரை நினைத்திடும்போது என்றே புலம்ப வேண்டியுள்ளது.

பௌத்தப் பெண்ணியம் குறித்த சந்தேகங்களுக்கும் கேள்விகளுக்கும் ஜந்த வரிகளுக்கோ பத்து வரிகளுக்கோ மிகாமல் பதிலளிக்க முடியாது. விடுதலையை நோக்கி நகரும் பெண்களின் - ஆண்களின் நடைமுறைப்படுத்தப்படுகின்ற பௌத்தப் போராட்டத்தின் அனுபவமே பௌதத்ப் பெண்ணியத்திற்கான பதிலை உணர்த்த முடியும். தற்காலத்தில் பிரபலமாகவுள்ள இசங்களின் போதையில் பௌத்தத்தின் மீது எழுகின்ற கேள்விகளும் சந்தேங்களும், பௌத்தத்தை எந்த வகையிலும் சிறுமையாக்க முடியாது. ஏனெனில் அது தத்துவ நோக்கிலும் பண்பாட்டு நோக்கிலும் விஞ்ஞான நோக்கிலும் பகுத்தறிவுடையதாய் - பயனுடையதாய் - நடைமுறைக்கு உகந்ததாய் நிமிர்ந்து நடக்கும் யானையே பௌத்தப் பெண்ணியம்.

நன்றி : உமாதேவி  

Sunday, April 10, 2011


அக்குரோணி கவிதைத் தொகுப்பு மீதான இரசனைக் குறிப்பு
-ரிம்ஸா முஹம்மத் (MAAT, MIAB)-


மன்னார் அமுதன் எழுதிய அக்குரோணி என்ற தலைப்பில் அமைந்திருக்கும் கவிதைத் தொகுதி அண்மையில் வெளியீடு செய்யப்பட்டது. இது இவரது இரண்டாவது கவிதைத் தொகுதியாகும். ஏற்கனவே இவர் விட்டு விடுதலை காண் என்ற கவிதைத் தொகுதியை வெளியிட்டிருக்கிறார். மன்னார் மண்ணுக்கு பெருமை சேர்க்கும் விதமாகவே மன்னார் எழுத்தாளர் பேரவை வெளியீடாக, 86 பக்கங்களில் வெளிவந்திருக்கும் இத்தொகுதியில் 50 கவிதைகள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன.

இத்தொகுதியில் தமிழ்மீது கொண்ட பற்று, மானிட நேயம், ஆன்மீகம், காதல், சமூகம், தனி மனித உணர்வுகள், போர்ச்சூழல், அகதி வாழ்வு, அரசியல், சாதியப் பிரச்சினை போன்றவை பாடுபொருள்களாக விரவிக் காணப்படுகின்றன. கவிஞர் மன்னார் அமுதன் மரபுக் கவிதைகள், புதுக் கவிதைகள் போன்ற இரு வடிவங்களிலும் தனது கவிதை உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துவதுடன் ஊருக்கு பெருமை சேர்க்கும் விதமாக ஊரின் பெயரையும் இணைத்து மன்னார் அமுதன் என்ற பெயரில் எழுதி வருகின்றார். இளைய தலைமுறைப் படைப்பாளிகளில் இன்று பிரபலமாகப் பேசப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் படைப்பாளர்கள் வரிசையில் மன்னார் அமுதனுக்கு என்று ஒரு தனி இடம் இருக்கிறது.



'இலக்கிய வடிவங்களில் ஒரு மொழியின் உச்சத்தை உணர்த்தக் கூடியது கவிதையே. கவிதையைச் சிறப்பாகக் கையாளக் கூடிய கவிஞர்களும் உள்ளனர். கவிதை எழுத வேண்டும் என்ற ஆர்வம் மாத்திரம் உள்ள கவிஞர்களும் உள்ளனர். கவிதையை முழு ஆக்கத்திறனோடு படைக்க முயலும்போது அம்முயற்சி வெற்றி பெறும். உள்ளார்ந்த ஆக்கத்திறனைக் கலைத்துவத்தோடு வெளிப்படுத்தும் போது சிறந்த இலக்கியப் படைப்புக்கள் உருவாகும். அதற்குப் பரந்த வாசிப்பும், பயிற்சியும் உறுதுணையாக அமையும்.

இலங்கையின் சிறந்த கவிஞர்களாக சுட்டக்கூடிய மஹாகவி, முருகையன், நீலாவணன் போன்றோர் மரபுக்குள் புதுமை செய்தவர்கள். அதே வேளை, புதுக் கவிதையைச் சிறப்பாகக் கையாளத்தக்க சிலரும் உள்ளனர். ஓசை பிழைக்காமல் எழுதிவிட்டால், அது மரபுக் கவிதையாகிவிடும் என்று நினைத்தலும் கூடாது. கவிஞனின் பாடுபொருள், அவனின் முழு எழுத்தாளுமை கலந்து, கலைத்துவத்துடன் வெளிவருதல் வேண்டும். மன்னார் அமுதனால் சாதிக்க முடியலாம் என்று கருதுகிறேன்' என்று கலாநிதி துரை மனோகரன் தனது அணிந்துரையில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

மேமன்கவி அவர்கள் தனது உரையில் பின்வருமாறு கூறுகிறார். 'மன்னார் அமுதன் இன்று இலக்கியச் சூழலில் வேகமாய் இயங்கிக்கொண்டிருக்கும் ஒரு இளைய படைப்பாளி. இவரை இளைய தலைமுறையின் இரண்டாம் தலைமுறையைச் சார்ந்தவராகவே நான் பார்க்கிறேன். மன்னார் அமுதனின் விட்டுவிடுதலை காண் எனும் முதலாவது தொகுப்பிலிருந்து இரண்டாவது தொகுப்பான அக்குரோணி எனும் இத்தொகுப்பு வேறுபட்டு நிற்பதை காணக்கூடியதாக இருக்கிறது. காலங்காலமாக... சொல்லப்பட்டு வரும் தமிழ்மொழி கொண்டிருக்கும் நெருக்கடியை மனங்கொண்டும் எழுத முனைந்த மன்னார் அமுதன் தமிழ் சமூகத்தின் வீழ்ச்சியைப் பற்றியும், தமிழ்மொழி எதிர்கொண்ட ஆபத்தினைப் பற்றியும் விஷேடமாக பேசியிருக்கிறார் என்பதே அவரது அக்குரோணி கொண்டிருக்கும் கவனத்திற்குரியதொரு விடயமாகும்'.

மன்னார் அமுதனைப் பற்றி, எஸ்.ஏ. உதயனின் கருத்து பதிப்புரையில் கீழுள்ளவாறு அமைந்திருக்கிறது.

'மன்னார் அமுதன் தனது கவித்துவ வீச்சினை சற்று நீளமாகவே வீசியபடியால் தான் இன்று மன்னாரின் முகவரி தலைநகரிலும் வாசிக்கப்படுகிறது. பட்டதும், சுட்டதுமான ஓர் இனத்தின் வீழ்ச்சியோடு தன் கவித்துவ வேட்கையில் இந்த கவிஞரும் மரித்துவிடாது, மீண்டு எழுகின்ற தார்மீக உணர்வுகளைத் தமது அக்குரோணி கொண்டு ஆழமாகவே விதைத்திருக்கிறார்.'

மன்னார் அமுதன் தனது உரையில் 'இன்றுவரை வெளிவருகின்ற அனைத்து இலக்கிய நூல்களும் கலை வடிவங்களும் மக்களுக்கு ஏதோ ஒரு வகையில் விளிப்புணர்வூட்டக்கூடிய கருத்துக்களையே மையக்கருக்களாகக் கொண்டுள்ளன. அவற்றை நாம் படிக்கிறோமா? அவற்றின் படி நடக்கிறோமா? இலக்கியமென்பது நமது சமூகத்தை இருக்கும் நிலையில் இருந்து ஒருபடி உயர்த்துவதற்காகவே அன்றி தாழ்த்துவற்காக அல்ல. கலை இலக்கிய அமைப்புக்களில் ஆர்வத்துடன் ஈடுபட்டு வருபவர்கள் உருவாக்கும் புதிய இலக்கியக் கொள்கைகள் முழுமையான விளக்கத்துடன் மக்களைச் சென்றடைய வேண்டும். அப்படிச் சென்றடையாவிட்டால் இலக்கியமும் மேல் நாட்டு நாகரீக மோகம் போன்ற ஒரு பகட்டான போதையாகி விடும்...' என்கிறார்.

வரம் தா தேவி என்ற கவிதையில்

ஆழி தமிழ்மொழி - அதன்
அடி நுதல் அறியேன்
பாடிப் பரவசம் கண்டதால் நானும்
பாவினைத் தொழிலாய் ஆக்கினேன் தேவி

என்று குறிப்பிடுகிறார். மன்னார் அமுதன் தமிழ் மீது கொண்ட பற்றைத்தான் மேலுள்ள வரிகள் இயம்பி நிற்கிறது. வரம் தா தேவி, தமிழே எம்முடலிலே உதிரமாய் ஊறும், தமிழாய்... தமிழுக்காய்... போன்ற கவிதைகள் தமிழின் பெருமை பேசுவதாய் எழுதப்பட்டு வாசகரின் கூடுதல் கவனத்தை ஈர்த்து விடுகின்றன.

நான் மனம் பேசுகிறேன் என்ற கவிதையில் மனித மனம் பேசுவதாக சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. பலவித எண்ணங்களைக் மனது கொண்டிருந்தாலும் மனிதன் அதை நிறைவேற்ற விடுவதில்லை. இறுதியில் மனிதன் நல்லவனாகவே மரித்துப்போக, மனம் மாத்திரம் நிறைவேறாத ஆசைகளுடன் வலம் வருவதாகக் கூறுகிறார் அமுதன். அதை பின்வரும் கவி வரிகளில் காணலாம்.

அன்றும் அவன்
நல்லவனாகவே
இறந்து விடுவான்
நிறைவேறாத ஆசைகளுடன்
வெளியில் வலம் வருவேன்

கவித் துளிகளாக எழுதப்பட்டிருக்கும் சில கவிதைகளில் ஏழ்மை என்ற கவிதையானது, வர்க்கப் பேதத்தை சுட்டிக் காட்டுவதாகவும், உழைப்பின் பெருமை பற்றியும் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. காசு தேவை என்ற காரணத்துக்காக வண்ணச் செருப்புக்களைக் கூவி விற்கும் சிறுவன், அவன் காலில் ஒரு செருப்பில்லை என்ற சிறிய விடயத்தைத்தான் அழகாக ஏழ்மை என்ற கவிதையில் இவ்வாறு தொட்டுக் காட்டியிருக்கிறார்.

வண்ண வண்ணச் செருப்புக்களைக்
கூவிக் கூவி விற்கிறான்
வெறுங் கால்களுடன்!

இது தான் காதலோ?, ஊரறியும்... உறவறியும்... நீயறியாய்... பெண்மனமே, கூதலும்... காதலும்..., இரவினில் பேசுகிறேன், சிரட்டையில மண் குழைத்து, உன் நினைவோடு... நானிங்கு..., மலரும் நம் காதல், காதல் கதை... இது மானிட வதை..., என் செல்லமே, பிரிவாற்றாமை, யாதுமாகி நிற்கின்றாய்..., போன்ற காதல் கவிதைகளும் இத்தொகுதியில் இடம்பிடித்துள்ளன. உதாரணமாக இது தான் காதலோ? என்ற கவிதையின் சில வரிகள் இதோ..

கோவப்படுகையில்
நீ அடிப்பாய்
வலிப்பதில்லை - இன்றோ
மௌனம் காக்கிறாய்
வலிக்கிறதே!!!

மேலும் சிரட்டையிலே மண் குழைத்து என்ற கவிதையில் காதல் அழகாக கூறப்பட்டிருக்கிறது. சிறுவயதில் இருவரும் ஒன்றாகத் திரிந்ததையும், மரவள்ளி இலைகளை மாலையாக்கி விளையாட்டாக தாலி கட்டியதையும் தாம் காதல் புரிந்த பிற்காலங்களையும் பற்றியே இக்கவிதையில் பேசப்படுகிறது. இறுதியில் காதல் முறிந்துபோக சிறுவயதில் கூட இருந்த கரும்பும், அடுப்பும், நெருப்பும் அப்படியே இருக்க, பெண்ணோ கணவனுடனும், குட்டி மகனுடனும் வாழ்வதாக இக்கவிதை நிறைவு செய்யப்ட்டிருக்கிறது.

சுவரின்றி வீடு கட்டி
நெருப்பின்றி அடுப்பு மூட்டி
சிறட்டையிலே மண்குழைத்து
சோறென்று உண்கையிலும்...

எனத் தொடர்ந்து இறுதியில் இன்னொரு சிறுவனும் தனது குட்டித் தோழியோடு மண் குழைப்பதைப் பார்த்து ஏங்குவது போல் அழகிய மொழிநடையில் கூறப்பட்டிருக்கிறது.
கரைகளுக்கப்பால் என்ற கவிதையில் அகதிகளின் வாழ்க்கைப் பற்றிய விடயம் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. யுத்தம் தந்து விட்டுப் போன எச்சங்களாக வாழும் அவர்களின் அவல வாழ்க்கை கவிஞரின் மனதில் ஏற்படுத்திய தாக்கம் இந்த வரிகளில் புரியக்கூடியதாக இருக்கிறது.

காத்திருக்கும் அகதிக்கு
ஒத்தடமாய் இதமளிக்க
இன்றாவது கரை தொடுமா
கட்டு மரங்கள்

நாகரீகம் எவ்வளவு தான் வளர்ச்சியடைந்தாலும் பழைமைவாதிகளின் சாதிய சிந்தனை இப்போதும் முற்றாக ஒழிந்து போகவில்லை. காலத்துக்கேற்ப மாறும் உலகினில் மாறாததொரு விடயமாக சாதியம் காணப்படுவது துரதிஷ்டமேயாகும். உயர்ந்தவன், தாழ்ந்தவன் என்ற வேறுபாட்டினால் தத்மது இனங்களுக்குள்ளேயே எத்தனையெத்தனை பிரிவினைகள்? போராட்டங்கள்? அவற்றையெல்லாம் கண்டித்து எழுதியிருக்கும் அமுதனின் சாதீ.. தீ... தீ... என்ற கவிதையில் சாதியால் நாம் சாதித்ததென்ன என்று கேள்வி எழுப்பியிருக்கிறார்.

சாதி சாதி சாதியென்று
சாவ தேனடா - சாதிச்
சண்டையினால் நீயும் நானும்
சாதித்ததென்னடா?
குளிப்பதற்கும், கும்பிடவும்
தனியிடங்களா? - நீரைக்
குவளையிலே குடிப்பதற்கு
இருமுறைகளா?

இவ்வாறு மனித வாழ்வின் அனைத்து பக்கங்களிலிருந்தும் சிந்தித்து சமூகம் பற்றியும், காதல் பற்றியும், போர்ச்சூழல் மனதில் விதைத்துச் சென்ற காயங்கள் பற்றியும் இன்னும் பல விடயங்கள் பற்றியும் மிக அழகாகவும், காத்திரமாகவும் எழுதியிருக்கும் அமுதனின் தமிழ்தொண்டு சிறப்பாய் தொடர என் மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள்!!!

நூலின் பெயர்; - அக்குரோணி (கவிதைத் தொகுதி)
நூலாசிரியர் - மன்னார் அமுதன்
வெளியீடு - மன்னார் எழுத்தாளர் பேரவை
தொலைபேசி - 0714 442241
 விலை - 250/= 
 

தென்னிலங்கைளின் வெலிகம ஊரை பிறப்பிடமாகவும், தொழில் நிமித்தம் கொழும்பிலும் வாழ்ந்து வருகின்ற ரிம்ஸா முஹம்மத் (MAAT, MIAB) இலக்கியப் பங்களிப்பிலும், கணக்கீட்டுத்துறையிலும் தன்னை முழுமையாக உட்படுத்தி தனது ஆளுமைகளை பதிவுசெய்து வரும் இவர், தனியார் கம்பனியில் உதவிக்கணக்காளராகப் பணிபுரிந்து கொண்டிருக்கிறார்.

தனது ஈடுபாட்டுப் புலமைத்துவத்தின் வெளிப்பாடுகளாக (01) வங்கிக் கணக்கிணக்கக்கூற்று, (02) கணக்கீட்டுச்சுருக்கம், (03) கணக்கீட்டின் தெளிவு, (04) தென்றலின் வேகம் ஆகிய நான்கு நூல்களை வெளிக்கொணர்ந்திருப்பது இவரது அடையாளத்தை நிலைநிறுத்துகின்றது. மற்றும் கூடிய விரைவில் 'எறிந்த சிறகுகள்' என்ற கவிதைத்தொகுதியையும் தரவிருக்கிறார்.

Best Queen Foundation என்ற பெண்கள் அமைப்பின் தலைவியாகச் செயற்படும் ரிம்ஸா முஹம்மத் 2004ல் தினமுரசு வாரப்பத்திரிகையில் நிர்மூலம் என்ற தலைப்பிலான கவிதை ஊடாக இலக்கிய களத்திற்குள் அறிமுகமான இவர் தனது இயற்பெயரிலும், 'கவிக்குயில்', 'நிலாக்குயில்' என்கின்ற புனைப்பெயர்களிலும் இலக்கியப் புனைவுகளைப் படைத்து வருவதோடு 'பூங்காவனம்' என்ற காலாண்டு சஞ்சிகையின் ஆசிரியராகவும் செயற்பட்டுக்கொண்டிருக்கும் இலக்கியத் தாகமுடையோராகவும் விளங்குகின்றார்.